Speedcoding Programlama

 Speedcoding veya Speedcode, bir IBM bilgisayarında oluşturulan ilk üst düzey veya üst düzey dildir. Dil John Backus tarafından 1953'de IBM 701 tarafından kayan nokta sayılarıyla hesaplamayı desteklemek için geliştirildi. Burada yüksek seviye, sembolik anlamına gelir ve makine veya donanım yönergesine dayalı kodlamaya karşıt olarak bir amaç olarak doğal dil ifade etmeyi amaçlar.

Bu düşünce, 1950 başlarında Backus'un astronomik pozisyonlarını hesaplamak için işe alındığı IBM SSEC makinesinin programlanmasının güçlüğünden kaynaklandı. Hızlı kodlama sistemi bir yorumlayıcıydı ve sistem kaynaklarının pahasına kullanım kolaylığına odaklanmıştı. Ortak matematiksel fonksiyonlar için psödo-talimatlar sağladı: logaritma, üslup alma ve trigonometrik işlemler. Yerleşik yazılım, pseudo-talimatları tek tek analiz ederek uygun alt program olarak adlandırdı.

 Hız kodlaması da ondalık giriş / çıkış işlemlerinin ilk uygulamasıydı. Birçok işi yazma çabası önemli ölçüde azalmış olsa da, Speedcoding yardımıyla yazılan bir programın çalışma süresinin genellikle makine kodunun on ila yirmi katı olduğu söylenebilir. Tercüman, 310 belleğe sahip sözcükleri kullandı; mevcut belleğin yaklaşık% 30'u 701'de.